می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه خویش
می برم تا که در آن نقطه دور
شستشویش دهم از رنگ گناه
شستشویش دهم از لکه عشق
زین همه خواهش بی جاه و تباه
می برم تا ز تو دورش سازم
ز تو ای جلوه امید محال
می برم زنده به گورش سازم
تا از این پس نکند یاد وصال
به خدا غنچه شادی بودم
دست عشق آمد و از شاخم چید
شعله آه شدم صد افسوس
که لبم باز بر آن لب نرسید
عاقبت بند سفر پایم بست
می روم خنده به لب, خونین دل
می روم از دل من دست بر دار
ای امید عبث بی حاصل
چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید :
چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است ؟
چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟
اما افسوس که هیچ کس نبود ...
همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره ...
آری با تو هستم !
با تویی که از کنارم گذشتی و حتی یک بار هم نپرسیدی چرا چشمهایم همیشه بارانی است ؟
???? ???? ????? ?? ??? ?? ?? ?? ????? :
??? ???? ???? ????? ????? ??? ?
??? ????????? ????? ??? ? ????? ????
??? ????? ?? ??? ?? ???? ...
????? ?? ???? ? ?? ? ?????? ?? ?? ????? ...
??? ?? ?? ???? !
?? ???? ?? ?? ????? ????? ? ??? ?? ??? ?? ??????? ??? ??????? ????? ?????? ??? ?
salam afarin kare khodete tabrik migam .
45780 بازدید
4 بازدید امروز
2 بازدید دیروز
18 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian